گشت و گذار در خیابان های عقب کوردوبا | مشاور سفر لوکس
توسط ریک استیوز ، 26 فوریه 2021
از آنجا که مجبور شده ایم سفرهای خود را به دلیل بیماری همه گیر به تعویق بیندازیم ، من معتقدم که دوز هفتگی خواب دیدن می تواند داروی خوبی باشد. در اینجا یادآوری سرگرمی است که در انتهای دیگر این بحران در اروپا انتظار ما را می کشد.
با پرسه زدن در خیابان های آرت دکو کوردوبا در جنوب اسپانیا ، غوغایی را در یک میدان به خود جلب می کنم. تقریباً نیمه شب است و همه بیرون هستند و یک شب خنک را می پسندند. به نظر می رسد مردان کوتاه قد اطراف من صدای تنباکو و شکم بزرگی دارند که صدا می کنند منحنی های خوشبختی (منحنی های شادی). در حالی که مردان به لرزش و پارس می افتند ، والدین دور هم جمع می شوند و با تأیید سر تأیید می کنند ، در حالی که دوازده دختر کوچک یک مرحله موقت را به هم می زنند … و مشغول کار بر روی شرورهای خود هستند. فرهنگ فلامنکو حتی با وجود یک نسل جوان بسیار مدرن رشد می کند.
کوردوبا بیشتر به مزکویتا مشهور است ، مسجدی وسیع که یک کلیسای جامع در وسط آن تعبیه شده است. Mezquita ، یکی از افتخارات موروی اسپانیا ، توسط منطقه ای از فروشگاه ها و رستوران ها احاطه شده است که به نظر می رسد برای گروه های بزرگ تور طراحی شده است. فراتر از آن ، تقریباً جمعیتی وجود ندارد. و در اواخر شب گردشگران حتی کمتر هستند.
پرهیز از ازدحام گردشگران این روزها مهم است – به ویژه هنگام مسافرت در فصل های اوج. از آنجا که دیر غذا می خورم و دود آن برایم مهم نیست ، تنها افراد محلی خوشبخت من را محاصره می کنند. من متوجه شده ام که در اسپانیا ، رستورانی که در همه کتاب های راهنما توصیه می شود ساعت هشت یا نه پر از آمریکایی است ، اما تا ساعت 10 شب ، گردشگران به سمت هتل های خود می روند و مردم محلی چمن خود را بازیابی می کنند. ناگهان رستوران های “توریستی” مملو از غذاهای محلی مشتاق می شوند. من همچنین متوجه شده ام که برخی از رستوران داران خوشحال هستند که بهترین منطقه غذا خوردن منطقه سیگار کشیدن است. نتیجه مورد نظر: محلی متعاقب local با تعداد بسیار کمی گردشگر.
فقط گشت و گذار در خیابان های عقب ، من را با شهر تنها می گذارد. با کاوش در مسیرهای مسکونی کوردوبای قدیمی ، قبل از وقوع ثروتمندی اخیر ، یک بوی خاطره انگیز از شهر قدیمی پیدا می کنم.
خیابان ها باریک است – به منظور ارائه سایه ای که بسیار مورد استقبال قرار گرفته است. برای خنک نگه داشتن همه چیز ، دیوارها سفید و ضخیم هستند و نوعی تهویه مطبوع طبیعی را فراهم می کنند. برای مقابله با سفیدکاری خسته کننده ، درها و پنجره ها رنگارنگ هستند. توری های آهنی که امنیت ایجاد می کنند پنجره ها را می پوشاند – یادآوری فاصله مداوم در سنین بین فقیر و فقیر. ضربه گیرهای سنگی در گوشه و کنار ساختمان ها را از رانندگان دیوانه محافظت می کند. مانند سایر نقاط اندلس ، آنها از ستونهای روم باستان ساخته شده اند. خطوط از قلوه سنگ های رودخانه ای ساخته شده اند: ارزان و محلی. در وسط خطوط تخلیه وجود دارد که در کنار آنها سنگهای صاف وجود دارد و برای عابران پیاده خشک است. بقایای برج های قدیمی – شاخه های مناره های منهدم شده – که در ساختارهای امروزی ساخته شده اند ، زنده مانده اند. قرطبه مسلمان با حدود 400000 نفر در قرن دهم و با بسیاری از مساجد محله ای که بیشتر اوقات رفته است ، به اوج خود رسیده است.
در کوردوبا ، پاسیوها بسیار جدی گرفته می شوند. این مسئله به ویژه هر ماه مه ، زمانی که یک مسابقه کاملاً رقابتی برای انتخاب خوش منظره ترین شهر برگزار می شود ، واضح است. پاسیوها ، یک ویژگی مشترک خانه ها در سراسر اندلس ، در اینجا سابقه طولانی دارد. رومی ها از آنها برای خنک شدن استفاده می کردند و مورها جلوه های سرسبز و تزئینی می بخشیدند. پاسیو به عنوان یک اتاق نشیمن در فضای باز ساکت و کار می کند ، واحه ای از گرما. در داخل دروازه های ظریف کارخانه آهن ، گل رز ، شمعدانی و گل یاس دیوارهای سفیدپوش شده می ریزد ، در حالی که چشمه ها غرغره می کنند و پرندگان قفس آواز می خوانند. برخی از پاسیوها متعلق به اشخاص هستند ، برخی دیگر حیاطهای عمومی چندین خانه هستند و برخی از آنها ساختمانهای عمومی مانند موزه ها یا صومعه ها را مجسم می کنند.
امروزه صاحبان خانه به این مینی بهشت ها افتخار می کنند و مشکلی در تقسیم آنها ندارند. همانطور که در خیابان های عقب کوردوبا قدم می زنم ، سرم را از طریق درب چوبی باز شده باز می کنم. صاحبان (که دروازه های آهنی سیاه و سفید داخلی خود را قفل نگه می دارند) از نشان دادن پاسیاهای کاملاً ایده آل خود لذت می برند.
خوب بعد از نیمه شب ، شکار لاشخور فرهنگی من تمام شد و بالاخره شهر آرام به نظر می رسد. داخل تختم بالا می روم. همین که خسته می شوم ، یک رژه پر سر و صدا و چند نسلی در مسیر سنگ فرش شده ای که فکر می کنم خواب خوبی را نوید می دهد ، می پیچد. در لباس زیر ایستاده ام و در پرده ها پیچیده شده ام ، و به طور پنهانی از پنجره بیرون نگاه می کنم. در زیر ، گروهی از گیتارها و کاستان ها با گروه کر از آن صدای تنباکوهای خشن در کوچه باریک من قیف می گذارد. مادربزرگ ها – نگهبانان فرهنگ پایدار – اطمینان حاصل کنند که کودکان سنت های اندلس خود را انتخاب می کنند. احساس می کنم مثل یک تام دزدکی هستم … تا اینکه یک زن به من نگاه می کند ، نگاهم را جلب می کند و به نظر می رسد که سرم را تکان می دهد ، انگار که راضی است که من شاهد غنای مداوم فرهنگ سنتی آنها هستم.
این مقاله از کتاب جدید ریک اقتباس شده است ، به عشق اروپا.
ممکن است شما همچنین مایل باشید
استراحتگاه های منحصر به فرد یوگا در ایتالیا توسط استراحتگاه ها و اقامتگاه های اسپا آدلر
چهار فصل از ریچارد راب جنرال موتورز از ریزورت آینده کابو نام می برد
