با قدردانی از میلان ، کم ارزش ترین شهر ایتالیا

از آنجا که مجبور شده ایم سفرهای خود را به دلیل بیماری همه گیر به تعویق بیندازیم ، من معتقدم که دوز هفتگی خواب دیدن می تواند داروی خوبی باشد. در اینجا یادآوری سرگرمی است که در انتهای دیگر این بحران در اروپا در انتظار ماست.

آنها می گویند برای هر کلیسای رم ، یک بانک در میلان وجود دارد. در واقع ، موفقیت اقتصادی ایتالیای پس از جنگ را می توان حداقل تا حدی به این شهر دوم بانکداران ، تبلیغات و قدرت پرتاب ماکارونی نسبت داد. میلان در حالی که در ذهن مسافران تحت الشعاع ونیز ، فلورانس و رم قرار گرفته است ، اما هر کسی که به آنجا سفر کند ، هنوز چیزهای زیادی برای ارائه دارد.

اهمیت میلان چیز جدیدی نیست. رومیان باستان این مکان را Mediolanum یا “مکان مرکزی” می نامیدند. در قرن چهارم میلادی ، این مرکز پایتخت نیمه غربی امپراتوری روم بود. میلان پس از تلاش در اوایل قرون وسطی ، تحت سلطه خانواده های قدرتمند ویسکونتی و اسفورزا به شهرت رسید. در زمان آغاز رنسانس ، لئوناردو به اینجا منتقل شده بود و این شهر “آتن جدید” نامیده می شد.

کلیسای جامع میلان ، مرکز شهر ، سومین کلیسای بزرگ در اروپا است. عظیم است: 480 فوت طول و 280 فوت عرض ، جنگل دار با 52 ستون به اندازه سکوویا و دارای 2000 مجسمه. این مکان می تواند 10 هزار نمازگزار را در خود جای دهد. با بالا رفتن از پله های مارپیچ محکم طراحی شده برای کارگرانی که کلیسا را ساخته اند ، در جنگلی از گلدسته های سنگی از پشت بام بیرون می آیم. جمعیت پشت بام را برای چشم اندازهای عالی از شهر ، میدان و در روزهای روشن ، کوه های آلپ ایتالیا بسته بندی می کنند. اما این جزئیات معماری کلیسا است که توجه من را به خود جلب می کند. با کمال تعجب از زیور آلات بی شماری که بیش از پنج قرن پیش در مرمر تراشیده شده اند – هر گل ، هر گلدان ، هر چهره مقدس متفاوت است – من می فهمم که عموم مردم هرگز قصد دیدن این هنر را ندارند. کار گران قیمت عشق ، فقط برای چشم خدا بود.

این کلیسای جامع در Piazza del Duomo ، میدان اصلی میلان قرار دارد. این یک صحنه کلاسیک اروپایی است. حرفه ای ها سر و صدا می کنند ، بچه های مد لباس شل می شوند و سارقان جوان مشغول مطالعه هستند.

بازی گنبدی شیشه ای بزرگ در این میدان ، مرکز خرید اواخر قرن نوزدهم ، گالریا ویتوریو امانوئل است. این ساختمان در حدود سال 1870 ، در روزهای پراهمیت اتحاد ایتالیا ساخته شده است ، اولین ساختمان در شهر با روشنایی الکتریکی است. هنر آن تبلیغات شادی آور است ، استقرار ایتالیا به عنوان یک کشور مستقل را جشن می گیرد. بوتیک ها ، رستوران ها و کافه های شیک آن نشان دهنده وضعیت میلان به عنوان پایتخت مد ایتالیا است.

من صحنه را در زیر آن گنبدهای شیشه ای درست می کنم ، و آرام آرام یک لیوان از عرقیات سنتی ایتالیایی ، کمپاری ، که برای اولین بار در اواخر دهه 1800 در یک بار در این گالری سرو شد ، نوشیدم. برخی از داغ ترین تماشای مردم در اروپا نوشیدنی گران قیمت من را به یک ارزش خوب تبدیل می کند. در حالی که از رژه لذت می برم ، متوجه هیاهوی سرگرم کننده و دوست داشتنی اطراف گاو نر در موزاییک زودیاک کف می شوم. برای خوش شانسی ، مردم محلی پا روی بیضه های برج ثور می گذارند. دو دختر به من می گویند اگر بچرخی حتی بهتر است.

عصر است ، و من می بینم که افرادی با لباس رسمی بر روی آن گاو نادان چرخ می خورند. آنها در حال رسیدن به خانه معتبر اپرای جهان هستند: لا اسکالا. مانند دیگر خانه های بزرگ اپرا در اروپا ، لا اسکالا اطمینان می دهد که عاشقان موسیقی فقیر می توانند بلیط اتاق ایستاده یا صندلی هایی با خون دماغ را بدست آورند که از روز اجرا به فروش می رسند. و موزه لا اسکالا مجموعه گسترده ای از اشیا را دارد که عملاً مورد ستایش علاقه مندان اپرا قرار می گیرند: امتیازهای اصلی ، نیم تنه ها ، پرتره ها و نقاب مرگ آهنگسازان و موسیقی دانان بزرگ. تصور کنید: کلاه بالایی وردی ، عینک عینک روسینی ، باتوم توسکانینی … حتی پستوی فتوچینی.

صبح روز بعد برجسته ترین دیدارهای میلان است: بد سرنوشت لئوناردو شام آخر، درست روی دیوار غذاخوری کلیسای سانتا ماریا دله گراتسی نقاشی شده است. لئوناردو برای تزئین اتاق غذاخوری راهبان استخدام شد و این صحنه مناسبی بود. با رنج ناشی از استفاده آزمایشی لئوناردو از روغن ، شاهکار ظرف شش سال از اتمام آن رو به زوال رفت. این کلیسا در جنگ جهانی دوم بمباران شد ، اما – به نظر می رسد به طور معجزه آسایی – دیوار نگه داشته شده است شام آخر ایستاده ماند

امروزه برای حفظ هرچه بیشتر آن ، رطوبت اتاق با دقت تنظیم می شود – در هر 15 دقیقه فقط 30 نفر مجاز هستند. وقتی نوبت ورود من است ، نگاهم درست است و … آنجاست. در اتاق بزرگ و سفید رنگ ، رنگ ها کمرنگ شده ، اما ترکیب رویایی است. لئوناردو درام روانشناختی را به تصویر می کشد ، همانطور که خداوند می گوید ، “یکی از شما به من خیانت خواهد کرد” ، و حواریون در گروه های 3 نفره تحت فشار قرار می گیرند و می پرسند: “خداوندا ، من هستم؟”

وقتی 15 دقیقه بازدید از من تمام شود ، من با قدردانی مجدد از میلان ، به شهری شاداب و مدرن تبدیل می شوم: کم ارزش ترین شهر ایتالیا.

این مقاله از کتاب جدید ریک اقتباس شده است ، به عشق اروپا.