زندگی خوب در بازار پاریس

توسط ریک استیوز ، 5 مارس 2021

از آنجا که مجبور شده ایم سفرهای خود را به دلیل بیماری همه گیر به تعویق بیندازیم ، من معتقدم که دوز هفتگی خواب دیدن می تواند داروی خوبی باشد. در اینجا یادآوری سرگرمی است که در انتهای دیگر این بحران در اروپا در انتظار ماست.

من بزرگ شدم و فکر کردم پنیر مسئله مهمی نیست. نارنجی بود و به شکل نان: سیلی ، فومپ…ساندویچ پنیر. حتی اگر هنوز از یک خوراک خوشمزه دور نباشم ، اوقاتم در پاریس – به ویژه خرید در بازار خیابان Rue Cler با دوست رستوران دار ماری ام – به طور قابل توجهی قدردانی من از غذاهای خوب را افزایش داده است.

در سایه لاغر برج ایفل ، Rue Cler هنوز احساس می کند دهکده پاریس است. مملو از مغازه هایی که به خیابان می ریزند ، همچنین از خریداران شلوغ است. ماری توضیح می دهد که پاریسی ها تقریباً هر روز به سه دلیل خوب خرید می کنند: آشپزخانه های کوچک آنها یخچال ریز دارند ، محصولات تازه باعث یک وعده غذایی خوب می شود و خرید را دوست دارند. این یک رویداد مهم اجتماعی است: فرصتی برای شنیدن تعطیلات قصاب ، دیدن عکس های نوه جدید گل فروشی ، استراحت قهوه، و گونه های دوستان را ببوس. ماری با نشان دادن عقب و جلو روی گونه هایم ، ماری می گوید: “استاندارد پاریس دو بار برای آشنایان است (بوسه ، بوسه) و سه بار برای دوستانی که مدتی ندیده اید – مانند شما (بوسه ، بوسه ، بوسه).”

محله محصولات بسته بندی مغازه را در گوشه ای با رنگین کمان جذاب میوه و سبزیجات به نمایش گذاشته است. در همسایگی ، ماهی فروش تازه ترین ماهی را که روزانه از بندرهای کانال مانش ، 100 مایلی ، به آنجا می آورند ، می فروشد.

در بوچری ، ماری مواردی را به من نشان می دهد که ممکن است در فهرست غذای خود از آنها اجتناب کرده باشم: روگنون (کلیه) ، فوی (جگر) ، هم ریزه (قلب گوشت گاو). او یک اردک را بالا می برد تا پاها را چک کند. آنها باید خشن و پینه بسته باشند ، این نشانگر این است که آنها در یک لانه صنعتی گیر نکرده بودند اما در مزرعه آزاد می دویدند. وی توضیح می دهد ، “در حالی كه آمریكایی ها گوشت گاو ، گوشت خوك و مرغ را ترجیح می دهند ، ما فرانسوی ها به همان اندازه خرگوش (لپین) ، بلدرچین (كیل) ، بره (آگنو) و اردك (كانارد) می خوریم. بسیاری از بیت های خوشمزه آن است. ” گوشت فصلی است. در زمستان ، بازی از سقف نوسان می کند.

دورتر از خیابان Cler ، پیک نیک پسند ظرافت (یا پذیرنده) غذای اغذیه فروشی را برای فروش می فروشد. از آنجا که آشپزخانه های آپارتمانی بسیار کوچک هستند ، این غذاهای لذیذ لذیذ باعث می شود که پاریسی ها به راحتی سبک های شام خود را تکمیل کنند.

بوی پنیر منادی آن است لباس زنانه. این یک جشنواره از قالب است ، با گوه ، استوانه ، توپ ، و جیب های هاکی مینیاتوری ، تمام سفید ، خاکستری و گل ختمی سوخته. ماری در حال مرور با من در دنیای انواع پنیر ، ماری توضیح می دهد ، “آه لا لا یعنی تحت تأثیر قرار گرفته اید اگر پنیر دوست دارید ، با لات های بیشتری هیجان بیشتری نشان دهید. اوه لا لا لا لا“

او مرا به گوشه پنیر بز هدایت می کند ، بوی بدترین کره را نزدیک بینی خود نگه می دارد ، نفس عمیق و ارگاسم می کشد و نفس خود را بیرون می دهد و می گوید: “بله ، این بوی پای پر زرق و برق فرشتگان است.”

شیرینچی دودی سفید ماری را به خوبی می شناسد. او که احساس می کند از مغازه اش تحت تأثیر قرار گرفته ام ، به عکس قدیمی روی دیوار از زمانی که پدرش مغازه را اداره می کرد ، اشاره می کند. برای آن برچسب BOF گذاشته شده بود کره ، تخم مرغ ، پنیر. برای نسل ها ، این مکان جایی است که مردم به دنبال کره ، تخم مرغ و پنیر می روند. انگار که قصد تبدیل شدن به کلیسای پنیر بدبو را دارم ، او ما را به اتاق پشت می برد تا نگاهی بیندازیم سنگهای آسیاب – چرخ های بزرگ 170 پوندی (250 گالن شیر به هر کدام می رود). او با توضیح اینکه پنیرهای “سخت” از این نوع بریده شده اند ، به من هشدار می دهد ، “پوست این بزرگها را نخور … آنها آنها را روی زمین می غلتند. اما پوست بیشتر پنیرهای کوچکتر – بری ، کامبرت – که بخشی از ذائقه است. ” ماری در این باره گفت: “این بسته را کامل می کند.”

و چه پنیری بدون نان؟ نانوایی آخرین توقف ماست. افراد محلی درباره شایستگی های رقیب بحث می کنند نانوایی ها. گفته می شود که یک نانوا نمی تواند هم نان و هم شیرینی خوب باشد. در مدرسه آشپزی ، آنها یکی یا دیگری را می گیرند. اما در Rue Cler ، نانوا روند را جلب می کند. ماری توضیح می دهد که این نانوای نان خوب (من برای ساندویچم یک باگت می گیرم) و شیرینی های خوشمزه درست می کند. اینجا، دسر

در حال حاضر ، من مواد تشکیل دهنده یک پیک نیک عالی را جمع آوری کرده ام. ماری به سمت رستوران خود حرکت می کند ، در حالی که من به سمت یک نیمکت پارک با منظره ای از برج ایفل حرکت می کنم ، در آنجا مستقر می شوم و از جشن Rue Cler خود لذت می برم. یک رهگذر لبخند می زند و برای من روحیه ای شاد دارد “نوش جان!”

این مقاله از کتاب جدید ریک اقتباس شده است ، به عشق اروپا.