دوچرخه‌سواری الکترونیکی در ایشگل، اتریش

Ischgl در اتریش در قلب کوه‌های آلپ تیرولی واقع شده است و به خاطر چشم‌اندازهای خیره‌کننده، کلبه‌های کوهستانی جذاب و اسکی در سطح جهانی شناخته شده است. با این حال، این مقصد دلربا بیش از ورزش های زمستانی است. در سال‌های اخیر، Ischgl موج جدیدی از ورزش‌های ماجراجویی سازگار با محیط زیست را پذیرفته است و یکی از هیجان‌انگیزترین رویدادها در تقویم آن مسابقات قهرمانی جهانی دوچرخه الکترونیکی است.

Ischgl

محبوبیت دوچرخه‌های برقی یا دوچرخه‌های الکترونیکی در سال‌های اخیر افزایش یافته است و سوارکاران در هر سن و سطح مهارتی لذت‌های پدال زدن کمکی را – به‌ویژه برای مقابله با شیب‌دارترین دامنه‌های کوهستانی – کشف کرده‌اند. مسابقات قهرمانی جهانی دوچرخه الکترونیکی در Ischgl یک رویداد چند روزه است که شامل دسته‌های مختلف می‌شود و اطمینان می‌دهد که سوارکاران در تمام سطوح می‌توانند در هیجان شرکت کنند.

به من این فرصت داده شده که در کلاس EVERYONE کامل کنم، اما انتخاب کنم که آن را از کناری تماشا کنم. درعوض، راهنمای خودم را می‌گیرم که مرا به دور برخی از دامنه‌ها هدایت می‌کند. حتی بهتر از آن، دوچرخه‌هایمان را تا جایی که جرأت می‌کنیم می‌بریم و سپس با پای پیاده به سمت قله‌ها می‌رویم.

روز اول Ischgl تا Rauher Kopf – 7 ساعت

به سمت دره ایشگل بروید

مه صبح زود هنگام حرکت به سمت دره به ما خوشامد می گوید. مسیر ابتدا آسفالت، سپس خاکی است و به آرامی به روستای ماتون در ارتفاع 1454 متری صعود می کند. از رودخانه عبور می کنیم و در یک سری جابجایی از میان جنگل شروع به صعود می کنیم.

در جاهایی شیب دار است و من از کمک الکتریکی خوشحالم – ترفند این است که مطمئن شوید به اندازه کافی در دنده پایینی قرار دارید که موتور بتواند وارد آن شود. دوچرخه های ما

اکنون یک تراورس طولانی با پای پیاده از کنار دره، ابتدا سطح و سپس با شیب زیاد بالا می رود. در ابتدا جنگل وجود دارد، اما به زودی به بالای خط درخت می رسیم و با مناظر باشکوهی از رشته کوه سیلورتا، همچنان با گرد و غبار برف، پاداش دریافت می کنیم.

پیاده روی نسبتاً سختی است و من در راه برای انرژی بیشتر زغال اخته وحشی می چینم. پس از دو ساعت، آخرین حرکت به سمت قله Rauher Kopf در ارتفاع 2478 متری وجود دارد. بالای آن با یک صلیب مشخص شده است و ما می توانیم ایشگل را در دره زیر ببینیم.

گام‌هایمان را برمی‌گردانیم و دوچرخه‌هایمان را برمی‌داریم. گزینه ای برای تغییر مسیر برای دیدن Berglisee وجود دارد، اما من به اندازه کافی برای یک روز غذا خورده ام، بنابراین ما با دوچرخه به پایین برگشتیم. سراشیبی نیاز به تمرکز شدید دارد زیرا هر سقوطی می تواند فاجعه ای را به همراه داشته باشد. از کف دره، یک سواری کوتاه تا یک ناهار ماهی در Wildererhütte بین Mathon و Ischgl است.

ناهار ماهی قزل آلا

روز دوم Ischgl تا Hohe Köpfe – 5 ساعت

روز روشن و آفتابی است و من هنوز از تلاش های دیروز درد می کشم. ما همان مسیر را به سمت بالا دره، در امتداد لبه جنگل دنبال می کنیم، اما از رودخانه در ماتون عبور نکنید. در عوض، ما از Preserau گذشته و به سمت Valzur می‌رویم، جایی که مسیر در یک سری سنجاق‌های پهن بالا می‌رود.

در ارتفاع ۲۱۳۸ متری به Friedrichshafener Hütte می رسیم و برای صرف قهوه و استراحت توقف می کنیم. این پناهگاه در کنار یک دریاچه کوچک قرار دارد و منظره ای فوق العاده از سیلورتا و فلوچتورن با ابهت را ارائه می دهد. از اینجا 150 متر دیگر دوچرخه سواری می کنیم و دوچرخه هایمان را رها می کنیم. پس از آن، یک خراش پا سخت است که همیشه به سمت بالا می رود و مسیر Georg Prasser را به سمت چند دریاچه کوهستانی دنبال می کند. اینها Brüllersee را در ارتفاع 2490 متری تشکیل می دهند و قله های پوشیده از برف در آب ها منعکس می شوند.

هوهه کوپفه فقط 100 متر یا بیشتر به سمت بالا است و صعود آسان به قله است. ما راه خود را به سمت دوچرخه ها برمی گردیم و سپس از یک ناهار سوسیس دلچسب در Friedrichshafener Hütte لذت می بریم. در راه پایین، از کنار برخی از رقبا برای مسابقات قهرمانی دوچرخه الکترونیکی عبور می کنیم. آنها در گل پوشیده شده اند و مثل من خسته به نظر می رسند. به ایشگل برگشتم، اندام خسته ام را در آبگرم سیلوورتا که به تازگی افتتاح شده است خیس می کنم.