پیاده روی در جاده های باستانی در شیزوئوکا، ژاپن

تنها یک ساعت از توکیو با قطار گلوله‌ای، استان شیزوئوکا محل قرارگیری کوه نمادین فوجی است. این منطقه دارای یک محیط طبیعی دیدنی از خط ساحلی، کوه ها و دریاچه ها از جمله شبه جزیره زیبای ایزو است که به عنوان “ریویرای ژاپن” توصیف شده است و در سال 2018 توسط یونسکو به عنوان ژئوپارک جهانی تعیین شده است.

این منطقه غرق در تاریخ است، دارای گزینه های زیادی از مسافرخانه های سنتی ریوکان و چشمه های آب گرم اونسن است، و همچنین یک بهشت لذیذ است. محیط طبیعی آن برخی از بهترین غذاها و نوشیدنی های کشور را تولید می کند، از چای سبز و واسابی گرفته تا غذاهای دریایی تازه. پیاده روی در جاده های باستانی بهترین راه برای آشنایی با این بخش از ژاپن است.

روز 1 هاکونه هاچیری 10 کیلومتر

برای بیش از 500 سال بزرگراه توکایدو ادو (توکیو) را به پایتخت های سابق کیوتو و اوزاکا متصل می کرد و بیشتر سفرها با پای پیاده انجام می شد. بسیاری از آن با جاده های مدرن جایگزین شده است، اما یک بخش 32 کیلومتری، Hakone Hachiri، بین Odawara و Mishima، حفظ شده است. ما با قطار گلوله به سمت اودووارا و سپس با اتوبوس محلی به موتوهاکونه، نقطه شروع ما در نیمه راه کوه هاکون می رویم.

اوداوارا

مسیر با سنگ‌های مسطح گرد بزرگ سنگفرش شده است و از میان رنگ‌های قرمز و زرد آتشین پاییزی به جنگل بالا می‌رود. اولین توقف در خانه چای آماساکه-چایا است، جایی که همان خانواده به مدت 400 سال به مسافران خدمات می دهند. فضای داخلی چوبی سنتی بدون تغییر است و کفش‌های خود را در می‌آورید و به صورت ضربدری روی تشک‌های تاتامی می‌نشینید. همچنین منوی غذا با آماساکه (شیرین غیر الکلی) که با چیکارا موچی (کیک برنجی) سرو می شود، یکسان باقی مانده است.

ما به سمت لبه دهانه هاکون، با وجود راه هایی از سروهای بلند، ادامه می دهیم و به دریاچه آشی نگاه می کنیم، دریاچه ای دهانه ای به طول بیش از 6 کیلومتر، که بیش از 3000 سال پیش شکل گرفته است. ماکت کشتی‌های دزدان دریایی چوبی، یادآور دوران فئودالی ژاپن، مسافران کشتی از طریق آب‌های آرام، به کوه فوجی که در آب منعکس شده خیره می‌شوند. بسیاری از مردم به اینجا می آیند تا در انسن های متعدد (چشمه های آب گرم) حمام کنند، اما ما به بالا رفتن از لبه دهانه در طرف دیگر فشار می آوریم.

گذرگاه هاکون در ارتفاع 846 متری، بالاترین نقطه ما را نشان می‌دهد و به سمت خرابه‌های قلعه یاماناکا، ساخته شده در 16 فرود می‌آییم.^هفتم قرن. این بنا برای محافظت از اوداوارا ساخته شده بود، اما 30 سال پس از ساخت آن توسط سامورایی های غربی تخریب شد. الان فقط کارهای خاکی و سنگ بنای آن باقی مانده است، اما یک مکان جوی است. از اینجا با اتوبوس به شهر میشیما می رویم و من در حمام پشت بام غوطه ور می شوم و غروب خورشید را بر فراز کوه فوجی تماشا می کنم.

روز دوم شیمودا کایدو 14 کیلومتر

شیمودا کایدو مسیر ارتباطی بزرگراه توکایدو به بندر جنوبی شیمودا بود. ما با اتوبوس از میشیما به آبشار جورن می رویم تا پیاده روی خود را در شبه جزیره ایزو آغاز کنیم. بخشی از مسیر به عنوان مسیر Odoriko شناخته می‌شود، زیرا صحنه‌ای برای رمان کوتاه یاسوناری کاواباتا به نام The Izu Dancer بود. این فیلم بارها و همیشه در مکان های مختلف در طول مسیر فیلمبرداری شده است.

در مسیری خوب در کنار نهر سریعی که کناره‌های آن مملو از مزارع واسابی است به سمت بالا صعود می‌کنیم. یک بریدگی کوتاه از میان کوه، تونل آماگی است، گذرگاهی مخفی به طول 140 متر. این تونل جوی یکی از نمادین ترین صحنه های فیلم با رقصنده در خروجی است. از اینجا از طریق خیابان‌های سرو به سمت رودخانه کاوازو سرازیر می‌شود. در اینجا با یکی از نقاط توریستی منطقه آشنا می شویم، آبشار معروف هفت.

کامادارو با سقوط 22 متری اولین آبشاری است که به آن می رسیم. مسیر را به سمت پایین ادامه می‌دهیم، از پل‌های معلق کوتاه و پله‌های چوبی عبور می‌کنیم و همه آبشارها با تابلوهای علامت‌گذاری شده‌اند که دیدن آن غیرممکن است. آبشار شوکیدارو یک همراه خاص دارد، مجسمه ای برنزی از رقصنده ایزو با ستایشگر شاگردش.

همه آنها چشمگیر هستند و به نظر می رسد هرچه دورتر می روید بهتر می شوند. در پایین 30 متری اودارو قرار دارد و یک استراحتگاه چشمه آب گرم در پای آن وجود دارد. پاداش ماجراجویی بستنی با واسبی تازه رنده شده است – تضمینی برای بند آوردن نفس یا حداقل عطسه شما. از اینجا با اتوبوس به سمت یومیگاهاما در ساحل می رویم و در آنجا شب می مانیم.

یومیگاهاما

روز سوم مسیر ساحلی جوگازاکی 10 کیلومتر

روز بعد با قطار به سمت شمال به ایزوگنی در ساحل شرقی خوش منظره شبه جزیره ایزو می رویم، پیش از ادامه در امتداد ساحل، یک فرود آسان کوتاه به سمت دریا در بندر ماهیگیری Yawatano است. روی صخره با ستون‌های لوله‌ای آتشفشانی پوشیده شده است و مسیر از این جریان‌های گدازه باستانی منتهی می‌شود. از شکاف عمیقی بر روی پل معلق حشیدته عبور می کنیم و از کنار یاروهای جدا شده ای می گذریم که توسط امواجی که روی صخره های سیاه می شکنند.

پس از یک سری فراز و نشیب به معبد Renchakuji می رسیم که بیش از هزار سال پیش تاسیس شده و در میان فضای سبز سرسبز نشسته است. این مخزن گنجینه های فرهنگی و تاریخی است که تاریخ غنی معبد و تکامل فرهنگی منطقه را روایت می کند. در محوطه، درخت عظیم موم میرتل قدیمی ترین در ژاپن است و از زمان تأسیس معبد است.

درست فراتر از آن فانوس دریایی کیپ کادواکی سفید است که در سال ۱۹ ساخته شده است^هفتم قرن برای هشدار دادن به ملوانان از صخره های خائن در زیر. ما به قله صعود می کنیم تا چشم انداز فوق العاده ای از خط ساحلی و اقیانوس آرام را که تا ابد گسترش می یابد. امتداد نهایی ما را از پل معلق 48 متری کادواکی عبور می دهد که در باد می چرخد، در ارتفاع 23 متری از اقیانوس. ژاپنی‌های ضعیف این را هیجان‌انگیز می‌دانند و پایانی مناسب برای پیاده‌روی ما است. ما راه خود را به داخل ایستگاه Izu-Kōgen می‌رویم و به قطار گلوله به توکیو وصل می‌شویم.